---}--}@ Arşivime Hoş Geldiniz,Benim Beğendiklerimi Umarım Siz de Beğenirsiniz... Resimler ve Yazılar Forumlardan Alıntıdır..


Gece olunca yıldızlar beliriyor gökyüzünde. Benim de hayalimde sen beliriyorsun… Ayrılırken gözlerinden süzülüp sabahın ilk ışıklarıyla sarmaş dolaş olan, sonra da o nurlu yüzünden inci mercan taneleri gibi akıveren gözyaşların damlıyor yüreğime. Bir de bahçemizden koparıp içine sevgini, hasretini koyduğun cennet kokulu gülü, günlüğümün yaprakları arasından çıkarıp incitmeden okşuyor, kokluyorum bazı akşamlar…
Bana buraları soruyorsun anneciğim: ‘Tayland çok uzak, yolculuklar çok uzun, işiniz çok zor.’ diyorsun…
Mesafeler yormuyor ah… anacığım; üzmüyor saatler süren uçak yolculukları… Pasifik’in hüzünleri bir başka; acımız, elemimiz, hafakanlarımız pek derin.
…Bu coğrafyanın insanları tapınaklarda cahiliye devrinin karanlıklarını solukluyor; elleriyle yaptıkları heykelciklerin önünde secdeye kapanıyorlar…
Geçenlerde Atchanon isimli bir öğrencimiz, trafik kazasında vefat etti. Bizi namaz kılarken seyreder, dalar giderdi kendi dünyasına. Çok üzüldük, çok sarsıldık arkasından. Cenaze törenine katıldık arkadaşlarla. Ölüleri için hazırladıkları büyük bir fırının önünde yapıldı merasim… Fırının içine raylarla kaydırılan bir kızağa koydular öğrencimizi ve ateşe doğru sürdüler. Fırının kapaklarını kapatmadan önce iki de büyük araba tekerleği attılar, ateş daha kuvvetli olsun diye. Kısa bir süre sonra, cızırtılarla birlikte, oldukça kesif yanmış et ve yağ kokusu sardı her yanı. Dayanılacak gibi değildi koku; ama esas bizim dayanamadığımız, ciğerimizi yakan husus çok başkaydı… Yanmanın, yakılmanın dünyacası böyleyse ahiretçesi nasıl olurdu acaba!.. O gün ve sonraki günler hep öğrencimizin akıbetini düşündük. ‘Belki de…’ deyip sessiz sessiz, için için dua ettik…
İşte böyle canım anacığım, bu diyarda ölen, ölüp de yakılan her insanla beraber bizim de içimize bir kor düşüveriyor; dinmiyor yüreğimizdeki yangınlar sabahlara değin…
Buralar artık derdimiz, tasamız, ikinci vatanımız oldu bizim. Taşıyla, toprağıyla, acısıyla, kederiyle bu topraklarda ağlıyor, bu topraklarda gülüyoruz… Sıcağıyla, nemiyle, sauna iklimiyle bu coğrafyayı seviyor ‘Daha da sevdir Rabb’im.’ diye dua dua yakarıyoruz. Şairin ‘Gâh vatan gurbet olur, gâhi gurbet vatanlaşır.’ dediği gibi bizler de, vatanımızda gurbet yaşanmasın diye, gurbeti vatanlaştırıyor, gurbette hicreti yaşıyoruz inşallah… Uzak diyarların gurbet sızısı değil, içimizdeki gurbetin sızısı acıtıyor yüreğimizi…
Evet, sevgili anneciğim; teselli edeyim derken biliyorum, yine burktum yüreğini. Ama sana bir muştu fısıldayayım. İnşallah bu coğrafyanın bahtı çok açık. Gözü gönlü hakikate uyanmış ve uyanmakta olan ne kadar çok talihli var biliyor musun? Kar çiçekleri o kadar çok ki bu kar yağmayan coğrafyada. Beklenen mevsim ha geldi ha gelecek; şimdiden baharın ılık nefesini ciğerlerimizde hissediyoruz.
Buranın çiçeklerinin renkleri de kokusu da pek hoş anacığım… ‘Kışta gelenlerin mezarına bu diyardan gelecek bahar çiçekleri ayrı bir renk, ayrı bir koku katar’ değil mi güzel annem? 
ORHAN KESKİN-TAYLAND

0 yorum:

*******

Followers

Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

************
blogger counter

View My Stats *************************************

widget
**************

****************************free counters