Ey Hayat!

En fazla sensiz gibi, en az sensizlik kadar bu ömrüm

Küf kokuyor caddeler, virajlarında boğuluyorum.
Ağıtlar kendi kendini yakıyor!
Kırılıp dökülüyorum, yavaş yavaş


Parmağımı basıyorum acımın en kanayan yerine
Öfkem alnının ortasından vuruyor hayatı,
Avuçlarımdan düşüyor yüreğin...
Şimdi sen mi kanıyorsun ben mi?

.. Ey Hayat!
Oluk oluk kanatsan da ömrümü
Varlığın, burnumda ince bir sızıdan ibaret...

alıntı*