yolcu

gece yağan kar
sessiz ve pürüzsüz
bir yazılmaz söze büründünüz
beyaz gül
sevdanın diliyle aç
üşüyen yalnızlığımdır şimdi
kalbine kalbimi sar
ey sözü köpürten hallaç
irâdı kederin
kederimle örtüşür

yolculuğunuz gece yağan kardı
ey sevdaya bac kesen abdal
dil kapısı kapandı
gönül kapısını aç
ey sözü savuran hallaç
hasretin diyarından
ne vakit dönülür
bir kuru dal
bir kuru yaprağa düşer de hâlin
hâlimle örtüşür

Arif AY