Kışlar olurdu, fırından yeni çıkmış
Değdiği yeri hemen yakardı
Toprağın bile eli sıkıydı
Ey yoksulluk, ey evimizin her şeyi
Bir sandalye çektim zor günlerin altına
Yaşına hürmeten senin ey dünya
Demedim bir şey, yaptıklarına
Kaldırmadım elimi karıncaya
Deme sakın, o yerde
Yerdeyim ben de.
İnsanın dünyaya son bakışı
Gibi yaşadım her anı.
Pusu kurmazdı kimse, suyun başında
Gitmezdi çöpe hurmanın çekirdeği
Bilirdi yolu bütün mevsimler
Bir damla su, yaprağın ucunda
Dünya derdik, böyle bir yer
Hiçbir şeyi tek başına yeme
Diyen sahabenin sözünü
Karıncalar tutuyor ancak
İnsan olmanın verdiği güzellik
Soluyor durmadan bir bak
--------------------------------------------------------------------------------
Öpmezdi, koklardı, dedem beni
İçine çekerdi, temiz hava gibi.
Ziyan olmayan emek, derdi bizlere
Emek neydi?
Bilirdi, ne geçer, bir elmanın aklından
Alınmak isterdi, düşmeden yere.
Aklı yoktu elmanın, bize kalırsa
Okulda öğretmişlerdi…
Yakındı Üsküp ona, çok uzaktı Bomonti
Bir sürü örnek, bunun gibi.
Acıkmak tok tutar kimi insanı,
Bilirdi, kimde, imza yetkisi.
Yeterdi, artardı, normal süre
Namazdandı, dizindeki yamalar.
İkindi miydi, neydi, şimdi unuttum
Durmadan ağlıyordu kadınlar…
Koymazdı ölümü adam yerine…
0 yorum:
Yorum Gönder